Computerinfrastructuur die op universiteiten wordt gebruikt, maakt geen deel uit van een markt, laat staan van een "transparante markt" waarin iedereen een duidelijk zicht heeft op de alternatieven die er zijn en wat hun relatieve baten en kosten zijn.
Niemand in een universitaire onderzoeksgroep vindt het vreemd om te betalen voor pennen en papier.
Niemand in een onderzoeksgroep vindt het vreemd om te betalen voor ultramoderne laboratoriumapparatuur.
Maar heel vaak worden computerdiensten gratis aangeboden. Net als water en elektriciteit zijn ze verdisconteerd in de algemene kosten van het runnen van de universiteit.
Deze situatie is onhoudbaar in een wereld waarin biowetenschappelijk onderzoek wordt gedreven door big data. En het wordt ook onhoudbaar in een wereld waar grote opslag- en computerinfrastructuur die geschikt is voor routineklussen, commercieel kan worden gehuurd.
De duurzame weg naar de toekomst is een goed budget voor gegevensverwerking en -opslag. Budgettering voor computerbehoeften betekent dat mensen kosten en baten moeten afwegen, zoals bij elk ander aspect van een onderzoeksproject.